نیما یوشیج

گشت یکی چشمه ز سنگی جدا غلغله زن ، چهره نما ، تیز پا
مهتاب
خانه ام ابری ست
هنوز از شب دمی باقی است، می خواند در او شبگیر
افسانه
زردها بی خود قرمز نشده اند
شیر
مرغ آمین درد آلودی است کاواره بمانده
آن گل زودرس چو چشم گشود
صبح چو انوار سرافكنده زد
سود گرت هست گرانی مكن
بز ملا حسن مسئله گو
سوی شهر آمد آن زن انگاس
یادگار
مفسده ی گل
ای شب شوم وحشت انگیز
هنوز از شب
مرغ شباویز
قایق
شب همه شب
ترا من چشم در راهم
پاسها از شب گذشته است
بر سر قایقش
و...