ناصر خسرو

نیز نگیرد جهان شکار مرا
نکوهش مکن
ای روی داده صحبت دنیا را
ای برنا؟
حکیمان را چه می‌گویند
ای گشته جهان
پادشا بر کام‌های دل که باشد؟
خواهی که نیاری به سوی خویش زیان را
خداوندی که در وحدت قدیم است
ای کرده قال و قیل تو را شیدا
ای پیر
آن چیست
به چه ماند جهان
بر من بیچاره گشت
ای شب تازان
ای روا کرده فریبنده جهان بر تو فریب
ای آنکه جز طرب نه همی بینمت طلب
این جهان خواب است،
ای غریب
ای باز کرده چشم
بر تو این خوردن و این رفتن و این خفتن و خاست
هر که چون خر فتنهٔ خواب و خور است
باز جهان تیز پر و خلق شکار است
شاخ شجر دهر غم و مشغله بار است
آنکه بنا کرد جهان زین چه خواست؟
خرد چون به جان و تنم بنگریست
از گردش گیتی گله روا نیست
مر چرخ را ضرر نیست
چون در جهان نگه نکنی چون است؟
ای پسر ار عمر تو یک ساعت است
هر که گوید که چرخ بی‌کار است
آن بی تن و جان چیست
و...